SIĞIRCIK SÜRÜLERİ CIVILDARDI DİLLERİ
Kırkbeş yıl kadar öncesinde Abidinpaşa kaldırımları ağaçlıydı. Her kış,
ikindi vakti yerini akşama bırakırken sığırcık kuşlarının
oluşturduğu fantezi bulutlar parçalanır, her biri bir ağaca yerleşmeye
çalışırdı. Abartısız yazıyorum, her
ağaçta en az beş yüz ile bin arası sığırcık olur, dallar eğilirdi. Koro
şarkıları çok uzaklardan duyulurdu.
Cıvıltılarının duyulduğu andan itibaren ağaçların altında yürümek büyük
talihsizlikti. Çünkü bu mahlûkatın (yaratıkların)
en büyük zevki, dallara konduğu
andan itibaren aşağıyı gübrelemekti. Kazara, bu gerçeği bilmeden geçenlerin
saçı-saçağı, üstü-başı sıvanırdı.
Adana, her mevsimde sığırcıklara kucak açmakla beraber nüfus kalabalığı
havaların daha da soğuduğu günlerde ortaya çıkardı. Bu, öyle bir kalabalıktı
ki, sadece Abidinpaşa’da değil, parklarda, ağaçlı avlularda ve diğer caddelerde
kısa süreli dal kiralayıp bir ay kadar
kaldıktan sonra giderlerdi. Çünkü bunlar sıcak, değilse ılıman iklim
kuşlarıdır. Çevre alanlarda dondurucu soğuklar baş gösterirken hep bir ağızdan “Hadiyin
millet, Adana’ya!” diye bağırıp yola çıkarlardı herhalde...
Sığırcıklar hep bir arada, yarı saydam bulular halinde uçarlar. Yolculuk
sırasında gökyüzünde dalgalanan gri bir bulut gibi görüntü verirken, ara sıra
vals yapar gibi dalgalanmaları hayranlıkla izlenir.
Bu konukların Adana’yı mesken tuttuğu günlerde Orta Anadoludan ya da
Doğudan, Güneydoğudan gelen işçiler mesut-memnun yollara dökülür, memleket
hasretini gidermeye çalışırlardı. Çünkü
onlar, soğuk hava ile kendilerini sıladaymış gibi duyumsarlardı. Tesadüf
etti, birkaç kez işittim parlayan gözler ve yayılmış dudaklarla “Melmeket
havasi babo” dediklerini.
Mevsim bahara tam dönmeden orada burada sığırcık aradım. Yok!.. Ya, toptan küsmüşler de uğramıyorlar, ya da
külliyen öldükleri için görünmüyorlar. Ben, ilk olasılığa ağırlık
veriyorum. Örneğin, Abidinpaşa’da yıllardır, vazgeçtik ağaçtan-mağaçtan, ot
bile yok. Kentte avlu bırakmadık ki yeşil olsun. Allah bilir, sığırcıkların
hoşlandığı sık yapraklı belli tür ağaçları kökten yok ettik; hayvancağızlar
hayvan akıllarını kullanıp “Vaz geçtik binlerce yıl gelip kışladığımız
Adana’dan” deyip yollarını değiştirmişlerdir.
Bir başka olasılık da, tarım ilaçları. Bildiğimiz kadarıyla dünyanın hemen
her tarafında biyolojik olmayan tarım
ilaçlarını kullanmak yasaktır. Bizde de bunlardan bir kaçı yasak olmasına
karşın, Allah’ın hikmetidir, bir yerlerden bulunup kullanılmakta.. Zaten
yasaklanmamış olanlar da saf zehir esaslı. Dolayısıyla, pek çok uçucu, arılar dahil, zarar görmekte ve giderek
azalmakta.
İki fotoğraf kullanıyorum. Biri, yaklaşık 20 santim kadar boyu olan sığırcığın vesikalığı, diğeri de havada toplu vals yaparken çekilmiş görüntüleri. Yakın gelecekte bu memlekette sığırcık sözcüğü duyulmaz olacaktır diye endişem var. ( Yazar: ( Nurettin Çelmeoğlu)
