YEREL BASIN GÜÇLENMEZSE NEHRİMİZ DE ELDEN GİDER!
Adanalıların
Adana’da olup bitenden de, yitip giden de haberi olmadığını Şakirpaşa havaalanı ile anladık. Yemin
edebilirim, hemşerilerimiz ülkeyi ve dünyayı izlemek için harcadıkları zamanın,
onda birini kentimiz için sarf etmiş olsaydı, ne başımız ağrıyacaktı, ne de
başımıza Şakirpaşa sorunu açılacaktı.
BAK, BAK, BAK!..
Son
günlerde yazılıp çizilen, ağızlar dolusu söylenen ifadelerin yüzde doksan
dokuzundan fazlası, yerel basınımızı takip etmeyenlerden geliyor. Takip
etselerdi, en başından bu yana hem siyasilerimizin, hem de gazetelerimizin
konuyu yüzlerce kez gündeme taşıdıklarını bilirlerdi.
Tepki
yokmuş; iş işten geçtikten sonraymış, Bor’un
pazarı geçmiş de eşeği Niğde’ye sürmek gerekirmiş, Adana ilgisizmiş… Geçin
efendim geçin. Tepki sahipleri, siyasetçi olsun, yazar olsun, tek tek kapınızı
çalıp “Vaziyet böyleyken böyle” diye her vatandaşa açıklama mı yapacaktı?..
Tevazu
bir yana, bizzat ben, 15 yıl öncesinden başlayarak Adana’nın en çok izlenen televizyonunda defalarca
program yaptım. Uzmanları konuşturdum. Bilimsel verileri sundum. Sonraki dönemlerde de hem Yeni Adana’da,
hem de en az yirmi kez BÖLGE’de önemli belgeleri de sunarak yazıp çizdim.
Tabii benim dışımda da konuya el atan
gazeteciler ve bilim adamları oldu. Örneğin, Profesör İbrahim Ortaş’ın çok önceden yazdığı makalelerin her biri
bilimsel bakışla yapılan değerlendirmelerdi.
TEPKİ OLMASAYDI
Şimdi,
insaf ile söyleyelim. Şayet “Yok”
denilen tepkiler yapılmamış olsaydı, yıllar öncesinden bile “Merak
etmeyin, Şakirpaşa kalacak” derler miydi? Tepki olmasaydı, önceki
ulaştırma bakanlarından SayınAdil Karaismailoğlu, durup dururken,
Adana’da “Adanalılar ne isterse o olacak” der miydi? Yine, tepki
olmasaydı, Sayın Cumhurbaşkanımız durup dururken “Şakirpaşa da çalışacak, Çukurova
da çalışacak” şeklindeki açıklamayı yaparlar mıydı?
YEREL BASINIMIZ
YERLERDE…
1963’ten
beri yerel basının içindeyim. Adana’nın nüfusu şimdikinin altıda biri iken, yerel gazetelerin bayi satışı
şimdikinin 10 katından fazlaydı. O yıllarda, gazeteler Adana’nın gözü, kulağı
ve sesi olarak toplum tarafından yönlendiriliyor ve aynı zamanda toplumu
olup-biten her şeyden haberdar ederek yönlendiriyordu. Sesimiz, en başta Ankara
da yankılanıyor ve hak ettiklerimiz bize ulaştırılıyordu.
Şimdi
öyle mi ya?.. Elbette hayır. Ve böyle giderse de, biz Adana halkı olarak yanılgı ve yılgınlık içinde kalmaktan
kurtulamayacağız. Yerel basınımız güçlenmedikçe de emvalimizden de,
çocuklarımızı, torunlarımızın geleceğinden de çok şey kaybetmeye mecbur
kalacağız.
KURUMLARA
Borsa,
Ticaret ile Sanayi Odaları başta olmak üzere, bütün odalar bizahmet memleket
hayrına kafa yorarak yerel basınımızı güçlendirebilirler. Kentteki tüm
kıraathaneler, çoook eskilerde olduğu gibi yerel gazetelerden birkaç tane alıp,
müşterilerinin kullanımına sunabilir. Berberler de öyle…
Belediyeler eskiden daire başkanlıklarına kadar yerel gazete aboneliği yapardı. Şimdi yapmıyorlar. Yapmalılar. Ticaret erbabı da yerel gazetelerimize abone olup tanıtım yayımlatarak destek verebilirler. İşte o zaman gazetelerimiz güçlenir ve güçlendikçe de yerel okuyucu bulur. Halkımız da olup biteni, kaybolup yiteni elimizden gideni bilir ve gerekirse tutarlı birlikle doğruya erişilmesini sağlar. ( Nurettin Çelmeoğlu)
