FERDİ TAYFUR’UN ARDINDAN…
Geçtiğimiz günlerde yaşamını yitiren Arabesk dünyasının taçsız kralı Ferdi TAYFUR, “Beyköylü Cumali” ve “Şerife Hanım”ın oğlu olarak 1945 yılında, Adana Hürriyet Mahallesi 381 Sokaktaki “Nezihe abla”nın tek gözlü kerpiçten yapılma evinde dünyaya gelmiştir.
Aşağıdaki yazım “İbrahim Torun” dan alıntılar yapılarak oluşturulmuştur.
Aslen, Tarsus’un Verimli (Badras) köyü halkından olup, ailesi 1942 yılında Adana’ya taşınmıştır. ‘GÖNCÜ’ olan soyadı sonradan TURANBAYBURT olarak değiştirilmiştir.
Kendisinden önce doğan kardeşi Tayfur’un, zehirli sıtmadan ölmesi; onun dünyaya gelmesine sebep olmuştur.
İki erkek ve iki kız kardeşten oluşan bir ailenin evladı olan Ferdi TAYFUR (TURANBAYBURT)’un, ağabeyi Sermet’ten başka Nafiye ve Neriman adında iki kız kardeşi vardır.
Babası Beyköylü Cumali, 29 yaşında iken bir cinayete kurban gitmiştir. O gün 6 yaşında olan Küçük Ferdi’nin okuma şansı kalmamıştır.
Hâlen Adana’da ikamet etmekte olan amcasının oğlu Zekeriya TURANBAYBURT bu olayı yukarıdaki gibi anlatmaktadır.
Bundan sonraki yaşamı ile ilgili bilgileri, birlikte traktör şoförlüğü yaptıkları aslen Adana’nın Taşçı köyünden Osman Ağa’nın oğlu ve yakın arkadaşı Bayram KOŞAK’tan dinleyelim:
(Fotoğraf buruya girebilir)
“10 yaşından itibaren Adana’nın Ceyhan ilçesindeki Mercimek köyü yakınlarında bulunan ve Güney Sanayi Fabrikasının sahibi Bekir SAPMAZ (Köse Bekir)’a ait MISIRLI çiftliğinde traktör şoförlüğü yaptık. FERDİ, işçilerin içme suyunu Mercin Irmağı’ndan tahta fıçılar içinde traktörle taşıyordu.
Teyzesinin eşi Ramazan Usta (FİKİRCİ), FERDİ’nin çiftlikte çalışmasına zemin hazırlamış ve ona sürekli destek olmuştur.
Çiftlikte çalışarak ailesinin geçimine katkıda bulunan Ferdi’ye, amcası Mehmet TURANBAYBURT da destek olmuştur.
Ağabeyi Sermet’in Adana’da plak satış bayi bulunuyordu. Ağabeyi, FERDİ’nin müzik hayranı olduğunu bildiği için onunla birlikte 17 yaşında iken İstanbul’a gitti. O yıllarda, çocuk sanatçılara rağbet olmadığı için kendini ispatlayamayan Ferdi TAYFUR, tekrar Adana’ya döner ve çiftlikte traktör şoförlüğüne devam eder.
Bazı bestelerini, traktör kullanırken yapmıştır. Müziğe karşı sempatisi olan ailede, FERDİ TAYFUR’un teyzesinin oğlu Vahdet VURAL da ses sanatçısıdır.
1968’de tekrar İstanbul’a gider ve Seda Plak adına yaptığı 2 plak fazla satmaz ve hayal kırıklığına uğrar. O sırada ağabeyi Sermet’in bir iftira üzerine cezaevine düşmesi nedeniyle Adana’ya çiftlikteki işlerin başına döner.
25 yaşında, Zeren Plak Şirketinin çağrısı üzerine tekrar İstanbul’a gider, “Kaderimsin” şarkısını okur ve çok ilgi görür. Kader Plak adına “Huzurum Kalmadı” plağını yapar.
1973-1974 yıllarında Görsev Plak adına, “Kır çiçekleri”, “Bana gerçekleri söyle”, “Postacı”, “Mahkûmların duası”, “Yüreğimde yara var” isimli 5 şarkının plaklarını doldurur.
Bu sırada Zeliha Hanım ile nişanlanmış ve kısa süre sonra evlenmişlerdir. Bu evlilikten iki kızları olmuştur.
İsmail MERSİNLİ ile “EL ELE” plak şirketini kurar ve “Akşam güneşi” şarkısını okur. Ancak, şirket kısa süre sonra kapanır.
1975’te “ELENOR” plak ile anlaşır ve “Bırak şu gurbeti”, “Alıştım”, “Yadeller” ve “Çeşme” adlı plakları çıkartır ve bu plaklar çok sayıda satılır.
1976’da sinemaya adım atan FERDİ TAYFUR, “ÇEŞME” filmini çekerken NECLA NAZIR ile tanışır ve çok büyük bir AŞK yaşarlar.
Bu aşkın meyvesi bir kız çocukları olur.”
50’den fazla kaset yapan ve dillere destan şarkılarını aynı isimle filme uyarlayan FERDİ TAYFUR; 30’un üzerinde filmde oynadı. Ayrıca şu filmleri de yönetti: “Haram Oldu”, “İçimde Bir His Var”, “Ya Benimsin ya Toprağın”, “Canına Okuyacağım”, “Sevgiler Çiçek Gibi”, “Affet Allah’ım”.
Bestesi kendine ait olan eserlerden çoğunun güftesini kız kardeşi Neriman Hanım’ın yazmış olduğu yakın akrabaları tarafından ifade edilmektedir.
1982 yılında kendi adına “FERDİFON” plakçılık şirketini kurdu.
1983-1985 yılları arasında Adana Gazi Paşa Bulvarı’nda “Çeşme Lokantası”nı açtı.
Ferdi TAYFUR, 9 kez “Altın Plak” ödülüne lâyık görülmüştür.
Ferdi Tayfur’un yaptığı en güzel işlerden biri de eserlerinin telif haklarını halka bırakmasıdır.
Bu seferlik de bu kadar!
Kalın Sağlıcakla!
Pozantı Gazetesi’nde beni okumaya devam edin!