KEMAL ÖNAL YAZISI
ORMANLAR YOK EDİLİYOR…
İnsan- orman ilişkilerinin binlerce yıllık uygarlık tarihi
sürecinde, geçirdiği evreler ve günümüzdeki yapısının, artık sağlıklı olduğunu
söyleyebilmek olanak dışıdır.
Dünyanın pek çok bölgesinde olduğu gibi, Türkiye’de de ormanları
tehdit eden pek çok faktör bulunmaktadır. İklim krizi açısından bakıldığında,
insanın gezegeni büyük bir uçurumun kıyısına getirdiği görülmektedir.
Çoklukla ön görüldüğü üzere, bu krizin sadece yenilenebilir
enerji gibi sınırlı iyileştirmelerle çözülmesi olanaksızdır. Nihai çözüm ise, bir yandan kültürel yaşamın
doğaya sürekli olarak daha fazla yaklaştırılması,
diğer yandan da doğanın daha fazla yabancılaştırılmasıyla ilişkili
bulunmaktadır.
Gezegenin doğal dengelerindeki insan kaynaklı değişimlerin,
büyük bir felakete yol açtığı güncel koşullar da ulusal ormancılık politikamızı
şekillendirirken, bugün olduğu kadar geleceği, ormanların ekonomik işlevlerine
olduğu kadar, ekolojik işlemlerini de düşünmek zorundayız. Ülke ormanları halen
gelecek için umut vaat ediyor.
Ancak, ne yazık ki Ulusal ormancılık yönetimi, durumun
önemini ve önceliğini henüz kavrayamamıştır. Ulusal ormancılık politikaları da bugüne
gelecekten, ekonomiye ekolojiden daha fazla değer veriyor olarak görünüyor.
Bu yönden olumlu sonuçların çıkmasını beklemek gerçekçi olmaz.
O nedenle de, cesur değişim ve dönüşümlere imza atma zorunluluğu ve o zorunluluğun
sorumluluğunu üstlenecek kişi, kurum ve mekanizmaların harekete geçmesi
bekleniyor.
Kaynak : Cihan Erdönmez’in Ekoloji – Bir arada yaşamın geleceği kitabı
