KİTABA BAKMAK BEŞ OKUMASI ON KURUŞ !

KİTABA BAKMAK BEŞ OKUMASI ON KURUŞ !

Çocukluğumuzda ders kitapları dışında fazla kaynağımız yoktu. Okulda dağıtılan dergi, rahmetli Hüseyin Kalaba’nın Okul Postası Gazetesi ve İş Bankası tarafından yayınlanan temiz baskılı, renkli, yararlı Kumbara Dergisi… Anımsayabildiklerim bunlar.

Evimize yerel gazete gelirdi. Babam eskiden Cumhuriyet okurmuş, sonradan Akşam ve Hürriyet almaya başladı fakat bu gazeteler benim yüzümden eve girmezdi. Girmezdi, çünkü bunlar Gönül Bayhan gibi, Neriman Köksal gibi, Özcan Tekgül gibi fettan kadın rolüyle ünlü kadınların mayolu falan fotoğraflarına yer veriyorlardı. Gözüm açılması, ahlakım bozulması böylece önlenmiş oluyordu. Daha sonraları ise sadece spor sayfası ile Abdullah Ziya Kozanoğlu’nun senaryosu ve Suat Yalaz’ın resimleriyle canlandırılan KAAN’ı takip etme iznine sahip olabildim. KAAN, sonraları tipini değiştirmeden KARAOĞLAN oldu. Ama

Artık yazan-çizen sadece Suat Yalaz’dı. Merhum Yalaz, basında “Lokum Avratlar Üstadı” diye anılıyordu.

Ahlaklı yetişmem konusunu fazlaca abartmış olan rahmetli babam, sövüp-saymamam için sokağı, edebimi koruyabilmem için de sinemayı yasaklamıştı. Okulda gösterilen eğiticiler ve Halkevi Sineması’ndaki okulla gittiğimiz İstiklal Savaşı dışında konulu filimleri ancak Ortaokul son sınıftayken izleme izni çıktı. O da, ayda bir kez…

Her nedense, okul idareleri ve aileler tarafından çocuklara yasaklanmış kitaplar vardı. İddia ediyorum, o dönemde biz çocuklar en çok ta bunları okurduk. Benim favorilerim Tom Miks ile Teksas’tı. Lise çağıma geldiğimde önce Ten Ten ve ardından, ileri yaşlarda bile zevkle izlediğim Red Kit öne geçti.  Tom Miks’teki Kulver Kalesi, Albay’ın Kızı Suzi, Binbir Surat gibi yardımcı karakterler şöyle dursun, gencecik Yüzbaşı Tom Miks, akıllı atı Napolyon, can yoldaşları, Akıllı Doktor Sallaso ile sevimli Konyakçı adeta akraba sayılırdı. Teksas’taki Çelik Bilek ve her soruna karşı çare bulan Profesör Oklitus ile küçük Rodi de yakınlarımız arasındaydı. Yine İngilizlere karşı milliyetçilerin lideri olan Avukat da, adı Konelli gibi bir şeydi galiba, saygı duyduğumuz önemli biriydi. Ben daha o yıllarda bizim Kıbrıslı Rauf Denktaş’a benzetirdim. Sima olarak da çok benziyordu zaten.

Bana resim yapma hevesimi arttıran, daha iyi Türkçe konuşmama yardımcı olan, hatta genel kültürümü arttıran kitaplardı bunlar. Zaten hepsinde de daima iyilik kazanır, kötülük kaybederdi. Buna rağmen yasaklanmıştı. Esas kahramanlar hem iyi döğüşür, hem de attığını vurabilirdi. Fakat daha önemlisi, olağanüstü dürüst, aşırı vatansever, ve inanılmaz denecek kadar vicdanlıydılar.

Yer yer bu kitapları sergileyip kiralayanlar olurdu. En büyüğü de, Erciyes Sinemasının karşı sokağındaydı. Eminim, hemen hepsinden yüzlercesini sergiler, onlarca çocuk da fırsatını buldukça gelir; evinde, okulunda yasak olan bu kitapları ücret karşılığında ağız  tadıyla okurdu. O dönemlerde okumak 10, resmine bakmak 5 kuruştu. Benim gibi hızlıı okuyabilenler “resmine bakmak ücreti” karşılığında okuyabiliyorduk. Daha önce de yazmıştım; çocukluk yıllarımızda ya bizler çok güçlüydük, ya da mikroplar pek zayıftı. Yerlere serilmiş, kimbilir kaç çocuğun sayfayı yaladığı parmakla çevirdiği o kitaplardan dolayı ne ben, ne de tanıdıklarım hastalanmadık. Bugün olsa, hastalık korkusuyla bırakın el vurmayı, yaklaşmaktan bile çekinirim.

Yeni sayısı merakla ve sabırsızlıkla beklenen bu kitapların gördüğü ilgi üzerine Kinova, Teks ve daha bir çok resimli roman kahramanları baş gösterdiyse de öncekile kadar tutulmadılar. Yanılıyor olabilirim; bahsettiğim resimli romanların gücünü yitirmesi, tıpkı sinema gibi, televizyonun evlere girmesinden sonra oldu.

DİP NOT:

“Gazetemizdeki yazıları ile, büyük bir okur kitlesine sahip olmaya başlayan Araştırmacı -Yazar Nurettin Çelmeoğlu kendisine gelen yoğun talepler üzerine,    yayınlanan ve yayınlanacak olan yazıların,ı kitaplaştırma hazırlıklarına başladı.  Kendisini bu kararından dolayı kutluyoruz.  

                                                                                            Pozantı Gazetesi