TEŞEKKÜRLER

TEŞEKKÜRLER

Dünyanın en zor mesleklerinden biri “hekim”lik. Dilimize giren yanlış bir uygulama yüzünden, biz bu kutsal mesleğin adını “doktor”luk olarak söylüyoruz. Neden kutsal olduğuna gelince? Çünkü  Hekimlere canımızı teslim ediyoruz. 

Çalışmayan bir organımızı iyileştirmesi için canımızı hekimlerin, doktorların ellerine teslim ediyoruz. Onlar da, gece -gündüz demeden hastalarının yardımına koşuyorlar. Hem de canlarını dişlerine takarak. Bazen bu çabaları dayakla, yaralanma ile hatta ölümle karşılık buluyor, ancak hekimlik yemini eden hekimlerimiz hastalarına hizmet etmekten vaz geçmiyorlar. 

Tahsil hayatları da öteki mesleklere göre bayağı uzun. Tıp fakültesi 6 yıl. Uzmanlık için iki, ihtisas için de iki yıl daha koy üstüne. Ediyor sana 10 yıl. Yani bir hekim 10 yılda yetişiyor. 

Ancak biz değerini biliyor muyuz? O bir başka konu !

*****

Geçtiğimiz günlerde,  yazımı katarakt ameliyatı olacağım diye yazamamıştım. Şimdi iki gözümden birden ameliyat oldum. İkisinin de görüşü çok iyi. Kısacası gözlerim açıldı. Kolay- kolay kül yutmam.

Şaka şaka..

Ameliyatlarımı, İstanbul Bayrampaşa’daki Göz Vakfı Hastanesi’nde Doktor Ali Sipahier yaptı. Kendisi Türkiye’nin en iyi göz hekimlerinden. 

Kendisine, beni sağlığıma kavuşturduğu için çok teşekkür ediyorum. Şükranlarımı sunuyorum…

*****

Bilmiyorum Bayrampaşa’daki Göz Vakfı Hastanesini gördünüz mü? Güzel bir bina. 8 katlı sanıyorum. Tertemiz. Hijyen kurallarına tam olarak uyuluyor. 

Ameliyata gitmek için özel bir odaya alınıyorsun. Orada tamamen soyunuyor ve hastanenin verdiği kıyafetleri giyiyorsun. Bu arada hangi gözünden operasyon geçireceksen, o bileğine bir etiket takıyorlar. Etikette adın soyadın ve doğum tarihin yazıyor.  Sonunda bir görevli gelip tekerlekli sandalye ile seni alıyor. Özel bir asansör ile ameliyathaneye indiriliyorsun. Orada seni dosyanla birlikte başka bir görevli teslim alıyor. Sandalye değiştiriyorsun. Ayağına özel terlikler giydiriliyor. Yani dış dünya ve mikroplarla arana bir duvar örülüyor.

Sonunda ameliyathaneye alınıyorsun. 

Burada bir hemşire eline bir katater takıp, kalbini izleyecekleri bir cihaza bağlıyor. Sonra da ameliyat olacak gözünün üstü, şeffaf bir bandla kapatılıyor En sonunda Dr. Ali Sipahier geliyor ve ameliyat başlıyor. 

*****

Biraz önce söylediğim gibi, şu anda iki sağlam göze sahibim. Bunu Dr. Ali Sipahier’e borçluyum. Kendisine bir kez daha teşekkür ediyorum .

Son kontrollerim Cuma günü yapılacak. Aynı gün kullanacağım gözlük numaram da belli olacak.

Şu an iyileşme, nekahet dönemindeyim. İşin zor kısmı burası. Çünkü bir sürü damlası var, saat başı ya da verilen reçeteye göre damlatmak zorundasın. Bir de gece yatarken melhemi var. Epey zor bir süreç. Bana yarım eden bir yeğenim var.

*****

Son olarak çok şanslı olduğumu söyleyip yazımı bitirmek istiyorum. 

Ayrıca hemşireliğimi yapan yeğenim Aytül Kalkan’a, evini açan küçük ablam Yurdanur Akbulut’a, kızları Berrin ve Zerrin’e, oğlum Özgür ve eşim Gülnur Varol’a teşekkür ederim. 

Yazılarıma yer veren Pozantı Gazetesini,  Sahibi Tamer Ünal ve Yazıişleri Müdürü Hayriye Eroğlu’na da şükranlarımı sunuyorum 

Bugünlük de bu kadar.

Sağlıcakla kalınız.

Beni Pozantı gazetesinde okumaya devam ediniz.