ANILARA DEVAM

 ANILARA DEVAM

Gazetecilikte “Fikri Takip” diye bilinen bir kavram, bir terim  vardır. Asıl olarak yapılan bir haberin sonrasında, o konuyla ilgili tüm gelişmeleri de takip etmek manasında kullanılır. Bu kavram meslekte olan hemen -hemen herkes tarafından bilinir. Bu özelliği  sadece gazetecilikte değil, ama uzun soluklu ve sabır gerektiren bütün işleri, layikiyle tamamlamak için kişide bulunması gereken özellik olarak düşünmek de mümkündür.

Şimdi durup dururken bunları neden yazıyorsun diyeceksiniz? Yazmamın sebebi bir önceki yazımda anlattığım olay. O yazımı şu şekilde bitirmiştim: “Son olarak, Aytaç Durak’ın bu olayı bir mühendis gibi işleyip kendi lehine çevirdiğini, başarılı olduğunu da söylemek gerekir. Olay Aydın Remzi Yüreğir’in İstanbul’a atanmasıyla son buldu.”

Evet. Olay gerçekten de Aydın Abinin İstanbul’a atanmasıyla son bulmuştu. Anlattıklarımdan kısa bir süre sonra Aydın Remzi Yüreğir İstanbul’a “Danışman” olarak atandı. “Danışman”lık bir üst aşama, bir üst rütbe sayıldığından, itiraz etmek de mümkün değildi. Tabii Aydın Abi bu işe çok bozuldu ve hemen istifa etmeye kalktı. Daha doğrusu emekliliğini istemek için, harekete geçti. Hatta bana, “Sen bu işi biliyordun!” diye serzenişte bile bulundu. Kızmakta haklıydı. Ancak benim bir kabahatim yoktu. Olayı kendisine açık -açık ve tek -tek anlattığımı söyleyerek, kendimi savundum.

Aslında olan olmuştu ve yapılacak birşey yok gibi görünüyordu. Ancak aklıma o an geliveren bir fikri de, söylemeden duramadım. “Abi” dedim, “Emekliliği istemen en kolay iş. Ama o zaman hiç bir kazancın olmayacak… İstanbul’da Ayhan Dinç diye bir arkadaşımız var. Oranın müdürü. Sana da saygısı ve sevgisi çok büyüktür. Elini sıcak sudan soğuk suya sokturmaz. Harcırahını al İstanbul’a git. Bir süre sonra emekliliğini iste. Adres olarak Adana’yı göster ve bir harcırah daha al. Bu senin hakkın.” dedim. Aydın Abi biraz düşündükten sonra bana hak verdi ve İstanbul’a gitmek için hazırlık yapmaya başladı.

*****

Aydın Remzi Yüreğir, İstanbul’a gitti. Seyahatlerinin hepsini uçakla yaptı. Tahmin ettiğimiz gibi, Ayhan Dinç büyük saygı gösterdi. Hatta o zamanlar uygulanan “İmza” konusunu, bile çizelgenin hepsini dolturtarak halletti. Aydın Abim orada tam bir misafir olarak  karşılandı. Rahat etti. Çevresinde bulunan herkesten büyük saygı gördü. Bir ay sonra da emekliliğini istedi. Planlandığı gibi emeklilik günlerini Adana’da geçirmek isteğini belirtti ve harcırahını alarak memleketine döndü.

*****

Olayın müsebbibi olan Aytaç Durak, o zamanlar galip geldiğini, kendisinin kazançlı çıktığını düşünmüş olabilir. Ancak yıllarını mesleğe vermiş bir duayeni, yerinden ettiği için kazan(a)madığını da, zaman içinde anlamış olmalıdır. Çünkü Çukurova Haber Bürosunda kalanlar hep bildikleri, öğrendikleri doğru haberciliği yaptılar. Kimseye biat etmediler ve kimsenin yalakası olmadılar.

Bunu Çukurova Bölge Haber Müdürlüğünde çalışanları tanıyan herkes bilir.

Yazımı yine bir fotoğrafla süslemek istiyorum. Fotoğraf,  dönemin Mersin Belediye Başkanı Kaya Mutlu’nun yaptığı bir basın toplantsına ait. Toplantıya katılanlardan beşi, Adanayı ilgilendiriyor. En solda Hürriyet Gazetesi Temsilcisi İskender Ayvalık. Hemen arkasındaki Milliyet Gazetesi Temsilcisi Alaattin Kutlu. Sağ tarafta Cumhuriyet Gazetesi Temsilcisi Mustafa Çoban Yurtçu ve TRT Çukurova Bölge Habar Müdürü Aydın Remzi Yüregir.. Dördünü de hürmet, hasret ve rahmete anıyorum. İleride gözlüklü, kameraya doğru bakan dönemin Çukurrova Radyosu spikerlerinden Bilge Baykara’yı da saygıyla anıyorum.

Bu seferlik de bu kadar.

Kalın Sağlıcakla.

Pozantı Gazetesi’nde beni okumaya da devam edin…  

ÇGC ESKİ BAŞKANI ERDOĞAN VAROL