ÇGC Eski Başkanı Erdoğan Varol'un Kaleminden
İÇİMİZE DÖNELİM
Artık
içimize dönmenin, daha doğrusu kendimize dönmenin zamanı geldi.
“Anılarımdan”
ve “Anılara Devam” isimli yazılarımda
Adana Belediye Başkanı Aytaç Durak’tan epey söz ettik. Bu arada Adana’daki
ustam Aydın Remzi Yüreğir’i de rahmetle andık.
Şimdi
de kendimle ilgili bir olayı paylaşmak istiyorum.
Yıllar sonra Aytaç Durak bana iş
teklif etti. Adana Belediyesi Basın Bürosunun başına geçmemi istiyordu. Bu
öneriyi bana arkadaşım Oğuz Baytok iletti.
O günlerde İstanbul’da olduğum için gidiş -geliş uçak bileti gönderildi.
Adana’ya geldim. Otele yerleştim. Oğuz Baytok’u aradım. Konuştuk. Baytok’a,
geçmişteki hesabın hålå kapanmadığını söyledim. Aytaç Durak’la yapacağım
konuşmada, Aydın Abi’nin hakkını bir kez daha savunacağımı, Aydın abiden özür
dilenmesi gerektiğini kendisine söyleyeceğimi belirttim. Oğuz Baytok “Tamam abi.” dedi…
Adana’da bir hafta beklediğim halde
sayın Durak’la buluşamadık. Ve ben “beklediğim
yeter” diyerek İstanbul’a döndüm. Uçaktayken telefonum çaldı. Baktım Aytaç
Durak arıyor. Açtım: “Bir hafta bekledim
görüşemedik. Onun için istanbul’a gidiyorum.” dedim. Durak, hiç birşey olmamış gibi davete icabet ettiğim için teşekkür etti.
İşlerinin yoğunluğundan söz etti ve Adana Belediye Basın Bürosu için kimi
tavsiye edeceğimi sordu. Aklımdan geçen ismi söyledim. Şimdi isim vermek
istemiyorum. Adana dışında olduğum için Aytaç Durak’ın önerdiğim isimle çalışıp
çalışmadığını bil(e)miyorm. Adana
Belediye Tarihi incelenirse çalışan arkadaşımın adı hemen bulunabilir..
*****
İnsan
anılarını yazarken bir hoş oluyor. Aklına,
zihninin derinliklerinden fırlayan binlerce hatıra geliyor. Anılar aklında
adeta raks ediyor. Acısı-tatlısı, önemlisi-önemsizi,
ilgilendiğin-ilgilenmediğin, Kendinle-başkalarıyla ilgili bir sürü hatıra
kafasının içinde dans etmeye başlıyor. Bu kez seçmek ihiyacını
hissediyorsun. Bu da zor oluyor. Anılarını neye göre sıralayacağını
bilemiyorsun! O zaman işi oluruna bırakıyorsun.
Değişik bir yol izleyeceğim bundan
sonra. Daha önce yaptığım gibi, isimler üzerinden gideceğim. Alacağım önüme
Çukurova Gazeteciler Cemiyeti üye kayıt defterini, yaşayan arkadaşlarımla
ilgili anılarımı bir bir yazacağım. Bakalım nasıl bir manzara ile
karşılaycağız. Şimdiye kadtar kötü bir durum çıkmadı ortaya. Ancak bundan sonra
çıkabilir mi bilmiyorum? Bu arada, ölen arkadaşlarım da gelebilecek gündeme. “Ölenin arkasından kötü konuşmak olmaz”
düsturu ve prensibi ile alacağım elime kalemi. Ancak bazılarının benim içimi acıttığını da söylemem gerek. Bir kaç
kişi var ki, pırıl pırıl bir yaşamdan, inanılmayacak bir yalnızlık içine
düşerek toplum dışına çıktı, hatta ve hatta akıl hastanelerine yattı.
Onları
da anlatmaya çalışacağım.
Belki
şunu söylemek daha doğrusu “kader”
denilen olguyu insan eliyle hazırlıyor. Bunun dışına çıkmak mümkün mü? Onu da
bil(e)miyorum!
Yine
bir fotoğraf paylaşıyorum. Böylece “Mangal Yürekli” Ege Bagatur’u da anmış
oluyoruz. Adana Belediye Başkanı Rahmetli Ege Bagatur’ın yaptığı bir basın
toplantısında çekilmiş bu resim. Yucel Hançerli'nin 1974’de çektiği bir fotoğrafta Adana
basın camiasını görmek mümkün..
Fotoğrafta. ben sırtı dönük olarak
görünüyorum. Yanımda Yüzü görünmeyen Rahmetli Ahmet Sevinç de var. Altta en
solda AA Bölge Müdürü Rahmetli Fuat Yazgan(onun da yüzü görünmüyor sayılır).
Solda en üstte Belediye Fen İşleri Müdürü aynı zamanda Başkan Vekili rahmetli
Şafak Eren.. Masada oturanlar,
soldan itibaren Rahmetli Yıldırım Korkmazer, Özkan Gür, görünmeyen(sanırım)
Bilal Tipi, Mehmet Yapıcı, daha sonra Diyarbakıra taşınan Ekrem Sunar,
polisliğe geçen Ayhan Özdemir, “Keci” lakaplı Rahmetli İ. Nihat Geven ve
Rahmetli Erman Erk...
Bu seferlik de bu kadar.
Kalın Sağlıcakla.
Pozantı Gazetesi’nde beni okumaya
da devam edin…
