KELE BAKIŞ

ÇGC ESKİ BAŞKANI ERDOĞAN VAROL’UN KALEMİNDEN

KELE BAKIŞ

Meslek yaşamımın büyük bir bölümü Adana’da geçti. Daha önceki yazılarımda da bunu birkaç kez belirtmiştim. Tabii ki Adana ile ilgili, oradaki meslek yaşamımla ilgili bir sürü anım var. Anılarımın acısı da var tatlısı da. Ancak insan, beyninin yapısı gereği, daha çok iyi ve güzel olanları hatırlıyor, onları anımsıyor.

Şimdi anlatacağım da onlardan biri.. Yıl 1975. Askerliğimi Bolu’da Komando olarak yapmış ve terhis olmuştum. Atanmam yine Adana’ya yapıldı. Adana’da paket yayın yapan Adana televizyonu yayında. Görevim muhabirlik, yönetmenlik…Televizyon, Belediye’nin arkasında iki katlı bir binada bulunuyor. Yayın oradan antene çıkıyor.

O günlerde TRT-1 falan yok. Televizyon vericileri birbirleriyle entegre değil. Ankara, İstanbul, İzmir kendi başlarına yayın yapıyor. Adana da öyle. Başka yerleri bilmiyorum.Ancak Adana’nın dışında, bir de Diyarbakır Televizyonunun kuruluşuna gittiğim için, orada da paket yayın yapan bir verici olduğunu biliyorum. Bir de Trabzon vericisini anımsıyorum.

Yine o günlerde, TRT’nin “Spor Stüdyosu” adlı meşhur bir programı var. Sunucusu meşhur Tansu Polatkan. Program Pazar akşamları, Ankara’da yayınlanıyor. Daha sonra filmler Adana’ya gönderiliyor ve pazartesi günleri buradan antene çıkıyor. O günlerde merkezi yayın olmadığı için, Ankara’da yayınlanan programlar Adana’dan izlenemiyor.

Biraz önce yazdım programın sunucusu Tansu Polatkan. Ara sıra da İlhan(soyadı şu an aklıma gelmiyor) diye bir arkadaşımız geliyor. Filmler elimize ulaşınca, haberlerin önemine göre, rahmetli arkadaşım Enver Özalsancak ile, “sarma Makinası’ denilen basit bir aletle yayına hazırlıyoruz. Çünkü, bir gün de olsa bazı haberlerin önemi artıyor, bazılarının ki azalıyor. Biz de haber sırasını ona göre ayarlıyoruz.

Bir hafta kış başıydı sanırım, filmler geldi. Ancak kar yağışı yüzünden Esenboğa’dtan uçak kalkamadığı için, sunucu gelmedi. Ankara, “olmazsa bir özür anonsuyla programı iptal ederiz” gibi bir mazeret üretmeye çalışırken, müdürümüz Aydın Remzi Yüregir “Erdoğan, çık programı sen sun” dedi. Emir demiri keser. Çıktım. Herhangi bir aksaklık olmadan da işi başardım. Sunuculuk görevim 1976 yılı sonuna kadar sürdü. Prıogramı bir kaç kez de rahmetli arkadaşım İsmet Barlas sunmuştu.

Ankara’da bu işten hoşnut kaldı ki, o günden sonra bir daha spiker göndermedi.

O günden sonra da “Güne Bakış” programının sunucusu efsane isim, “Can Akbel’e nazire olarak adımız “Kele Bakış” kaldı.

Hani yiğit namıyla yaşarmış. “Memnun değil misin?” diye sorarsanız, yanıtım “Siz ne dersiniz?” olurdu…

İspat et derseniz, ekteki resmi gösteririm. Fotoğrafı, ben yayındayken ekrandan rahmetli Abdullah Yakar abim çekmiş, kaşesini de üstüne basmış.

Bu seferlik de bu kadar.

Kalın Sağlıcakla.

Pozantı Gazetesi’nde beni okumaya devam edin.