“CUMHURİYET”İ SİNDİRMİŞ KUŞAĞIN TEMSİLCİLERİYİZ

“CUMHURİYET”İ SİNDİRMİŞ KUŞAĞIN TEMSİLCİLERİYİZ

Bilirsiniz; biz Adanalılar sadece kışın halı sereriz. Sülâemizde de halılar 19 Mayıs ertesi toplanır, Cumhuriyet Bayramı’ndan bir-iki gün önce serilirdi. Atatürk hayranı annem, uzun süre 29 Ekim yerine 29 Teşrin-i Sani demeyi sürdürmüş, yıllar sonra bizden gelen uyarılarla Ekim’e dönmüştü. Rahmetli, Cumhuriyet Bayramını derlenmiş, toparlanmış, halıları serilmiş, minderleri kılıflanmış, nadide el-işi süslemeli perdeleri takılmış evle karşılamaya çok özen gösterirdi.

Ulusal Bayramlar içinde en çok Cumhuriyet Bayramını önemserdi. Ne yapar, eder, aile büyüklerinden birine emaneten bayram yerine gönderirdi beni. Yol boyunca, ayrıcalıksız, her dükkânın, her mağazanın mutlaka astığı bayrağa dokunmak, apayrı mutluluk verirdi bana. Caddelerimiz, sokaklarımız gelincik tarlasına benzerdi o yıllarda.

Çocukluğumun Adana’sında bu en büyük Bayram Atatürk Caddesi’nde kutlanırdı. Dörtyol’dan tutunuz, Atatürk Parkı’nın 300 metre dolaylarında Kuzey’ine kadar, caddenin iki tarafı mahşeri anımsatan  heyecanlı insan topluluğu ile hınca -hınç dolardı. Abartısız bir ifade ile, en az 30 bin Adanalı bu törenlere katılırdı. Bugünkü nüfusla oranlayacak olursak, yaklaşık 500 bin Adanalı demek.  Halbuki, son yıllarda gerçek katılım ne kadar; taş çatlasa 4 bin var, yok. Katılımcıların önemli bir bölüğü protokole mensup zevat, eşleri  ve yakınları. Bir de törene katılmakta olan bir avuç çocuğun yakınları.

Cumhuriyetin hür teşebbüs, eğitim ve üretime verdiği önem kilometrelerce uzanan halk topluluğu içinde okulların, sanayi tesislerinin traktör römorkuna konmuş çiçeklerle süslü maketleri, tarım ürünlerini taşıyan araçlardan özel giysili genç kızlarımızın izleyicilere attığı meyveler, Kurtuluş Savaşına katılmış İstiklal Madalyalı Gaziler ve nihayet ordumuzun tanklar, toplar ve cemselerle yaptığı geçitler… Gururla izler, güven dolardık. Atatürk’e minnetimiz derecelerle yükselirdi. Geleceğin bizim olduğuna inanırdık.

Adana’daki tüm caddelerde, her biri sanat eseri denilecek güzellikte taklar olurdu. Bunların yüzey bordürlerine sıralanmış yüzlerce ampül de, ilk akşamdan sabahın ilk ışıklarına kadar yanardı. Hele askerimizin Marşlar söyleyerek yaptığı fener alayları, öyle derin heyecan ve duygu yoğunluğu yaratırdı ki, babaannemin gözleri dolardı.

Üzülüyorum… Çocuklarımız, gençlerimiz Cumhuriyet’i tanımıyor. Sorsanız, “Tatil” derler.

Eskiden beri “İkinci Cumhuriyet” ifadesinden nefret ederim. 27 Mayıs ihtilalcileri bunu o kadar çok istismar etti ki, Atatürk ve arkadaşlarının kurduğu Cumhuriyet adeta geri planda kaldı.

Bu ara değerli okurlarım için Cumhuriyet’in ülkemize neler getirdiğini inceliyorum. Zerre kadar abartmadan ifade etmek gerekirse, 19 Mayıs’tan Cumhuriyet’e kadar geçen süreç mucizelerle doludur. Ancak, Cumhuriyet’ten sonra yapılanlar, mucizelerin çok, ama pek çok ötelerine uzanır. O günün koşullarında değerlendirildiğinde, gerçekten inanılmaz başarılar sergilendiği derhal anlaşılıyor.

İnsanlık Alemi’nin Atatürk’ü “100 Yılın Devlet Adamı” olarak seçmesi asla rastlantı değil, ciddi bir analizler serisinin sonucu olmalı.

Cumhuriyeti kuran kahramanları, bugün aşağılamaya çalışan izan yoksunlarını yakından inceleyince, bir gerçek ortaya çıkıyor; bunların çoğunluğu, lâik yönetimden şikâyetçi. Bir kısmı da “taaddüd-ü zevcat” (Çok eşlilik) hayal ediyor. Gerçi buna hala hayal denilebilir mi, kuşkuluyum. Çünkü yakın bir geçmişte Resmi Nikâh öncesinde İmam Nikâhı kıyılmasına izin çıktı.

Bize gelince, biz de Cumhuriyet Bayramı törenlerine katılmamakla bunlara esaslı destek veriyoruz vesselam!..

DİP NOT

Gazetemizdeki yazıları ile, büyük bir okur kitlesine sahip olmaya başlayan Araştırmacı -Yazar Nurettin Çelmeoğlu, Gazetemizde yayınlanan ve yayınlanacak olan yazılarını, kendisine gelen yoğun talepler üzerine kitaplaştırma hazırlıklarına başladı.